Witte Raaf
Een Native legende over de Witte Raaf vertelt over een periode waarin de mensen leefden in harmonie met de natuur en elke dag hun dankbaarheid uitspraken over wat zij in het leven mochten ontvangen. Zij zongen en staken vuren aan zodat de rook omhoog kon gaan naar de Grote Geest. Wanneer zij een dier doden bedankten zij eerst de Grote Geest, dan de spirit van het dier dat zijn leven had gegeven om hun te voorzien in hun voedsel, zijn huid voor warmte en bescherming. Zij leefden vanuit hun hart, dankbaar voor alle giften die zij ontvingen in hun leven, om te delen met elkaar. Ze leefden in Vrede, Harmonie en Gelijkwaardigheid met alle levende wezens.
Er zal een tijd zijn dat mensen dit niet meer doen, dat ze vergeten zijn dankbaar te zijn, alleen om zichzelf geven en meer nemen dan ze nodig hebben waardoor ze de Aarde en alle levende wezens schade aan zullen brengen. In deze tijd leven we nu.
De verschijning van Witte Raaf is een teken terug te keren naar de Goede Weg. Te zingen, te delen in dankbaarheid voor het leven en haar schoonheid die ons gegeven is.
